Lucas (zonder “G” ja)

De man werd begraven en hoefde nadien zijn doodsaaie leven niet langer te leiden, geen brood meer te bakken, geen deeg te bereiden. Nu kon hij dan eindelijk rusten misschien. Er lag op zijn graf een boeketje of tien. Daarmee wist men nogal wat opzien te baren, omdat de man zelf voor zijn sterven al jaren, zoals-ie dat zei: "echt geen bloem meer kon zien."

Een obsessieve fagottist  had van zijn kerk geen dienst gemist, maar had zich in de Schrift vergist en dacht dat hij het beter wist. De stugge muzikant werd woest, vond dat de leer was vastgeroest en dat het spoedig anders moest. "Een échte kerk", zo sprak de zot, "moet draaien om het woord 'fagot'."

Gloednieuwe oordopjes. Snel alweer kwijtgeraakt. Oren zijn echter wat kaal zonder dop. Tip voor wie helpt bij mijn oordophereniging: steevast staan mijn initialen erop.

Soms kun je nog beter een slechte film of tv-serie met een goed einde kijken dan een enerverende met een teleurstellend slot. Hoe langer je ergens naar kijkt, des te interessanter het wordt wat voor een afronding een verhaal krijgt en als iets eens in negatieve zin met een sisser afloopt, dreigt dat daarom zelfs een wat wrange nasmaak op te leveren. Bijna kun je dan geneigd zijn de weg ernaartoe te vergeten, maar als het onderweg zijn plezieriger is dan het bereiken van de bestemming, is het wel zo verstandig zo veel mogelijk in je op te nemen tijdens het tripje dat je aan het maken bent.  Gelukkig heb ik het onlangs niet nagelaten zo veel mogelijk plezier te halen uit elke genietbare minuut van Centennial, een miniserie uit het ontstaanstijdperk van dat concept. Tijdens het najaar van 1978 en de winter die liep tot begin 1979 werden de twaalf aflevering ervan uitgezonden, de eerste en laatste met een duur van tweeënhalf uur en de overige elk anderhalf. Een hoop tijd dus om door te bre

Haar staat viel nauw'lijks uit te leggen, van moeheid klonk de vrouw verstrooid. Ze kon geen boe of ba meer zeggen, maar ja, dat zei ze toch al nooit.

Naar The Turnpike Troubadours' 'Whole Damn Town' , vrij vertaald Ik kan goan zoep'n to'k d'r bij goa ligg'n. Ik kan de hiele nacht wa' varssies zing'n. Maar daags wee'k nie' meer wa'k möt doe'. Het hiele dorp's verliefd op oe. En de lichies braandt hier öm de stee. 't Is hier in de buurt ien groot café. Met dauw in 't hoar doe'j d'oog'n toe. Het hiele dorp's verliefd op oe. Het hiele dorp's verliefd op oe. Alle boer'n bint weer bij mekaar, en 't gekk'nvolk met hun gitaar. Zie weet da'w uut mekaar bint noe. Het hiele dorp's verliefd op oe. De muziek ku'j' an de stroat nog hör'n en 't lawaai döt hoast de boksen scheur'n. Iederiene zingt dezölfde blues. Het hiele dorp's verliefd op oe. Het hiele dorp's verliefd op oe. O, oen favoriete spiekerboks en al die martini's 'on the rocks'. Ik herinner ze ma'r al te goed. Het hiele dorp'

Haar steeltje lag er treurig bij, veel blad was losgeraakt. Toch kon met recht gezegd dat zij een bloem stuk had gemaakt.

Zonder dat we er erg in hebben stikt het in onze wereld van de acteurs. In verschillende gedaantes kom je die tegen. De een kan het nog beter dan de ander: mensen kwaadwillig manipuleren of juist op gemoedelijke wijze voor de gek houden. En bij sommigen heb je het nauwelijks in de gaten, waar het er bij anderen weer veel te dik bovenop ligt. Ikzelf vond niet echt mijn roeping toen ik daadwerkelijk een acteerdebuut mocht gaan maken op jongere leeftijd tijdens de afscheidsmusical van de basisschool en dat is later zeker niet veranderd. Maar goed, een leugentje om bestwil maakt bijvoorbeeld haast iedereen wel eens en ik ben vast niet de enige die zo nu en dan graag eens een eigen draai geeft aan de werkelijkheid. Het liefst nog zet ik zelfs af en toe bewust oogkleppen op en parkeer ik mezelf schaamteloos in de negeerstand. De rol die me het best past is dan ook die van iemand die doet alsof er geen werk in de wereld is. Een ideale setting is er voor die persoon in de vorm van vakantie en

Vrij naar de bijna-doodervaring van Giovanni Martino Een trompettist had niet de hoogste rang, maar wilde men eens vijanden afslachten dan doken we soms op in de gedachten  van leiders met immense dadendrang. Nu was die ene dag haast niemand bang, hoewel er vele strijders op ons wachtten en waar we elk van hen geheel verachtten, ontging ons gans het tactische belang. Nu kon men mij wel om een boodschap sturen, wat Custer dus als noodgreep heeft gedaan, al wachtten desondanks z'n laatste uren. Getrouw was ik al bij hen weggegaan toen ieder achter mij begon te vuren; als een'ge redde ik slechts m'n bestaan.