Lucas (zonder “G” ja)

Hij werd wakker in bed met een kater, nam direct, als altijd, een slok water, voelde toen haren gaan vlak langs zijn kuit en trapte het beest snel zijn slaapkamer uit.

Men zegt wel eens dat in een bepaalde situatie superlatieven tekortschieten. Da's wat overdreven gesteld vaak. Zoals ook superlatieven die bij schering en inslag juist wel uit de kast worden gehaald soms met enige overdrijving gepaard gaan. Zo valt bij het prijzen van een sporter bijvoorbeeld soms het bijbehorende referentiekader weg. Dat zal doorgaans komen omdat een mens geneigd is in de extase van het moment te leven en sowieso vaak een slechter geheugen heeft dan-ie wenst toe te geven. Hierdoor hoor je de laatste jaren regelmatig dat veelwinnaars binnen de kortste keren met een afkorting worden aangeduid die hen als de grootste aller tijden bestempeld.  Die Engels(talig)e afkorting luidt G.O.A.T. ('Greatest Of All Time') en heeft als leuke bijkomstigheid dat het tevens 'geit' betekent waardoor men in een schijtlollige bui aan een klein plaatje van een geit genoeg meent te hebben om bewondering te uiten voor de sporter in kwestie. Op zich niet veel mis mee, zou j

Een tweetal getrainden nam volgens hem deel aan zo'n wedstrijd die zij graag eens wilden beleven. Tevergeefs zocht hij 'n uitslag van het tafereel, al had hij gezegd nog: "De tijd is om 't even." Misschien werd de afstand hen niet iets te veel... Of was men vergeten de tijden te saven? Maar ze schreven warempel hem die dag een mail, fanatiek, vol met passie en heel erg bedreven: ze hadden gelopen, maar onofficieel, omdat ze van hem nimmer op mochten geven.

Naar ‘het spreukjesbos’ van Herman Finkers en ‘de pasgeboren grijsaard’       Een stinkend rijke parfumist keek geboeid naar een slavernijfilm toen zijn buurman, die tevens een verre vriend van hem was, bij hem voor de deur stond. De buurman drukte op de knop naast de deur maar hoorde de bel niet en zag evenmin een klepel hangen. De rijkaard zelf zag net op dat moment de tv en een aantal lampen uitgaan en realiseerde zich dat de stroom er af was. Hij baalde als een stekker en hoorde zijn hart in zijn keel kloppen. Dat was althans wat hij dacht. In werkelijkheid bonsde zijn buurman bij hem op de deur.       De buurman was net van een koude kermis teruggekomen waar hij aanvankelijk iemand dolblij vandaan had zien komen met een fluitje ter waarde van een cent. Hijzelf had zich aldaar naar een plek begeven waar hij een aantal blikken zag opgestapeld en hij gooide ernaar, met zijn pet. Als blikken konden doden zouden ze hem het loodje hebben laten leggen, maar de zon ging onder in het noord

Een keuken, begeerd door de bakker en slager, zou gaan naar wie veel geld gedag wilde zeggen. De bakker bood van de twee net ietsjes lager, maar is toch op 't aanrecht beslag wezen leggen.

Ik ben gaan liegen dat ik barstte in de hoop dat ze vertrokken, want daarmee krijg je gasten snel en listig weggestuurd, zo leek me, want men heeft waarschijnlijk snel genoeg van jokken als je nagaat dat normaal de eerlijkheid het langste duurt. Ik begon maar te beweren dat we 't zo gezellig hadden en dat ik het zo mooi vond dat hun zoon naar zwemles ging, dat hij zo schattig oogde op een foto bij de Wadden en dat hij daar een werk'lijk prachtig mooi makreeltje ving. Ik vertelde hoe ik erg naar hun bezoek had uitgekeken en dat er niets zo leuk was als met hen zijn dit moment, dat ik kon blijven praten met ze, uren, dagen, weken en dat het me zo goed deed da'k z'al zo lang had gekend. Ik heb ze laten weten dat ik wou dat ze lang bleven en dat ze met me deelden wat ze hadden meegemaakt, dat ze me vertelden van hun dagelijkse leven en dat ze uit de doeken deden wat hen zoal raakt. Ik heb ze niet gezegd dat ik het door begon te krijgen dat zij niet merkten dat ik maar wat a

Hij is wat onverschillig tegen wie er met hem omgaat, maar is het dan zo gek wanneer hij hoort van zijn Margriet: "Het brandhout is weer op en de verwarming doet het niet." dat hij die info tot zich neemt en het hem koud laat?

Die kreukels in mijn vele overhemden, daarvan had ik al lang genoeg gebaald. Dus had ik, net als veel gelijkgestemden, een strijkijzer bij mij in huis gehaald. Direct toen ik die wilde gaan proberen heb ik naar een goed stopcontact gezocht. Vergeefs probeerde ik elk meerd're keren, dus heb ik tot slot een andere gekocht. Bij deze ging het lampje maar niet branden dat moest-ie wel, 't had op de doos gestaan. Een nieuwe kopen kon, die was voorhanden, dus dat heb ik uiteind'lijk maar gedaan. Ook die bleek gauw niet al te best te werken. Ik kreeg haast het gevoel da'k werd gestraft; een stuk-zijnd knopje viel niet te versterken, dus heb ik weer een nieuwe aangeschaft. Met 't volgend' exemplaar deed ik voorzichtig, maar toch is 't thuis niet heel gearriveerd. Ach, 'k doe niet langer meer al te zwaarwichtig en heb de kreukels maar geaccepteerd. Er is inmiddels flink wat tijd verstreken en 'k heb de vier nu op een rij gezet. Of er muziek in zat is nooit geb