Lucas (zonder “G” ja)

Nee, heel erg standaard is het niet, ons specifieke vakgebied, maar ons kijkt niemand heel raar aan wanneer we over lijken gaan.

Naar Steve Goodmans “The Ballad of Penny Evans”, vrij vertaald Mijn naam is Penny Evans, ik ben eenentwintig jaar. Als weduwe van een soldaat viel mij de oorlog zwaar. Ik leef nu voor mijn dochters van wie Bill de vader was. De oorlog zou voorbij zijn maar begint nu eig’lijk pas. Ik was een jaar of zeventien toen ik Bill heb ontmoet.  We speelden de piano en dat kon hij zeldzaam goed. Het gedeelte voor de linkerhand deed ik en rechts deed hij,  als het aankomt op de liefde is hij d’enige voor mij. Gezegend met een dochter vormden wij een vreugdvol paar. maar toen kwam er een oproep en die drong ons uit elkaar. Negen maand na zijn vertrek kwam onze tweede meid,  maar nog geen tien maand later kwam mijn Bill om in de strijd. Elke maand krijg ik nu geld van onze legermacht  maar ied’re keer stuur ik de cheque weerom als jammerklacht. Dat geld mogen ze houden en hun ideologie doet simpelweg niets aan het feit dat ik Bill nooit weer zie. Ik heb niet veel met toespraken of met de politiek  e

Bernhard kwam aan met een kleine vertelling: hij was met een groepje van een man of acht ergens gaan eten, maar bij de bestelling bleek dat een van hen zich zowaar had bedacht. Diegene was niet met hen mee wezen lopen en met hen naar dat leuke tentje gesneld, dus kwamen ze daar slechts met zeven wat kopen. Had Bernhard zich eventjes ietwat verteld.

Een keer wat anders Hoewel we allemaal het liefst onze eigen vrijzinnige gang gaan en ons maar wat graag van elkaar onderscheiden, vervallen we dagelijks al gauw in herhaling van gewoontes. We stappen als het even mogelijk is graag altijd met hetzelfde been uit bed, nemen doorgaans hetzelfde ontbijt tot ons als de dag ervoor, kammen ons haar steeds dezelfde kant op en pakken de bus die zich almaar langs hetzelfde rijtje haltes begeeft. We gaan misschien niet wekelijks naar de bioscoop maar wanneer we ons er naartoe begeven is de kans aanwezig dat ook met dat bezoek enkele vaste ritualen zijn gemoeid. Zo bestellen we bijvoorbeeld dezelfde soort popcorn als de vorige keer en waarschijnlijk een ongeveer even grote portie omdat de grootte daarvan ons de keer ervoor ook zo goed bevallen was.  Zelfs de films waarnaar we kijken zijn zelden bevreemdend, want ook bij het maken daarvan zijn patronen en stijlen ontstaan die zo goed mogelijk aansluiten op onze maatstaven der gewoonte. Als een film

De nieuweling bracht stress bij de origami-les omdat hij bij zijn taken geen vouwtjes wilde maken.

Diegene die ooit eens beweerde dat de werkelijkheid soms absurder en/of onvoorstelbaarder is dan menig fantasierijke fictievertelling had het gelijk volgens mij wel aan zijn zijde bij het opwerpen van die stelling. Een goed boek dat een bemerkenswaardig aantal toevalligheden bevat behoort dan ook al gauw tot de categorie "non-fictie", want van iemand die zelf een verhaal construeert hebben we hogere verwachtingen en accepteren we geen alles veranderende plotwendingen die vanuit het niets komen en ons voorstellingsvermogen aan het wankelen proberen te brengen. Bij een op waarheid beruste vertelling zal een lezer veel eerder geneigd zijn (of zichzelf haast verplichten) onbegrijpelijkheden voor mogelijk te houden dan bij een willekeurige roman en hoewel die soms uiterst subtiel menselijke aspecten tot leven kunnen brengen, zit in non-fictie de toegang tot enige kennis van het onmenselijke. Een panoramafoto van de Osage, uit het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw David

De kans op een echt goed begin wist hij snel te vergallen, gezien hij al de eerste dag een flinke steak liet vallen.

Een schaamteloze lofzang. Er zijn mensen die goed kunnen schrijven, van proza tot aan poëzie. Soms is iemand bijzonder veelzijdig, die noemen we dan een genie. Zo wordt door mij nu die benaming voor Andrew Marlin gebruikt. Hij uit zijn gedachten in dichtvorm, waarbij hij zijn ziel diep induikt. Hij doet dit niet enkel in woorden, maar is tevens wel zo muzikaal dat hij al zijn droommelodieën laat bijdragen aan zijn verhaal. Soms is ieder woord overbodig, ook daar is hij zich van bewust. Met zijn instrumentale album bracht hij menigeen tot rust. Er zijn mensen die goed kunnen zingen en graag in de spotlight staan. Anderen hebben vocalen, die horen daar ietwat vandaan. Nu zijn er ook uitzonderingen, die beide rollen vervullen. Emily Frantz is zo iemand die ’n prachtige stem kan onthullen. Nu was er bij mij de gedachte dat engelen man zouden zijn, maar als zij haar stem mij laat horen doorklinkt juist een heel ander sein. Als men ’t heeft over vrouw’lijke eng’len wordt door hen vaak de har

Bij de nieuwe lading stieren vroeg de koper eerst papieren; hij bekeek ze met geduld, want hij was er op verdacht of in hun paspoort, bij geslacht, wel "nee" stond ingevuld.