Lucas (zonder “G” ja)

Een spottende man uit De Pollen zou enkel met hooikoorts nooit sollen; wie kwam bij hem thuis had soms per abuis het halve gezicht opgezwollen.

Evert was mangs nog we's lam in de bott'n. Dan mög iederiene van hum we' verott'n. "Ie stikt oe de moord ma'", zo leut-e dan hör'n en deu' niks 'as moster'n en gooi'n met deur'n. Het deud 'm da' zeer van de kop tot de pênze, ma' a's-e tekeergung da' was d'r gien mênse bij hum in de buurte om met hum te proat'n, want umgoan met hum, dat wol-ie dan wel loat'n. Ie mös'n hum eigel'k da' zoma' niks vroag'n en leuk goan te doe' mös-ie oe nie' 'an woag'n, want a's ie van skik göng te brull'n en gier'n dan rekk'n ma' dat-e zol vluuk'n en tier'n. Hij was we's zo hellig en slim 'an de kokke dat zien kleine höndtie bleef ligg'n in 't hokke. Ien moal houw'n-e zölfs een heel gat in de muure en stuur'n zie' vrouw 'm 's nach's hoast noa' de schuure. Van noarigheid wol-e 'ok daag'n niks ett...

Dat veiligheidsgezeur hier in de rij maakt dat ik hier de buren nooit content zie. Ik trek wel naar een hutje op de hei en kies zo zelf voor échte buurtpreventie.

Een Almelose schoothond is  ontroostbaar bij haast elke dis. Wanneer hij naar zijn maaltijd kijkt wordt hij wat schuchter en hij lijkt bij elke hap emotioneel: een brok heeft hij dan in zijn keel.

Een feest had machinist en cartograaf bijeen vergaard. Zij dronken er op los en werden lam als halvegaren. Toch vonden ze dat zij tesaam een aardig duo waren: de een was het spoor bijster en de ander van de kaart.

Normaal gezien laat ik me redelijk gemakkelijk beïnvloeden door de publieke opinie, zolang daar een zekere unanimiteit in te bespeuren valt en ergens weinig discussie over is. Als van een film gezegd wordt dat-ie niet al te ver boven de middelmaat uitsteekt, ben ik niet vaak geneigd me zelf aan een kijksessie te wagen. Dat wordt pas anders als ik daadwerkelijk verwacht er een andere kijk op te hebben dan de meute. Want als een meerderheid graag films kijkt die vernieuwend of uniek zijn, heeft een nostalgische filmkijker, die houdt van klassiekers en traditie, niet direct iets aan de filmervaring van zijn naar moderniteit strevende medemens. Dus wat heeft een pure westernliefhebber er aan dat het gros van de meningen over een nieuw passieproject binnen zijn favoriete genre afkomstig is van mensen die met het al dan niet fictieve wilde westen maar weinig affiniteit hebben, die niet bekend zijn met groots opgezette westernepossen als The Big Trail, Red River, Man of the West, The Big Coun...

Een oom vroeg toen een 'siepel' op de grond viel, vrij bedaard: "Weet jij hoe je dat noemt?" "Ja," zei zijn neefje, "ui ter aard."