Rust
Soms wacht ik tot me een interessante invalshoek te binnen schiet voordat ik begin aan een of ander schrijfseltje. Dan vind ik het leuk als een ware columnist de wereld te beschouwen en doe ik een poging om aan de hand van mijn blik op hetgene rondom mij een zo uniek mogelijk kijkje te geven in het leven zoals ik dat op dat moment ervaar. Het wil hierom wel eens voorkomen dat ik mezelf als doel stel om in een bepaalde context zo'n ongewone invalshoek te vinden, maar het doen van een poging leidt niet per definitie tot succes. Gelukkig is het niet altijd nodig de zaken vanuit een bepaald perspectief te zien om je ervaringen te delen en kan een ervaring op zich genoeg zijn om daar op een overtuigende manier van te getuigen. Dat vermoed en dat hoop ik tenminste. Ik zat maandag 26 mei jongstleden aan het einde van de middag op een bankje voor me uit te kijken, van een bergrug een vallei in. De helft van wat zich in mijn gezichtsveld bevond lag in de schaduw, de andere in de zon. Ikzelf...