Lucas (zonder “G” ja)

"Nog eentje rest er," zei hij, "die bij mijn collectie hoort. De kans op Red Clouds hoofdversiersel mag ik niet verklooien, dus net als bij de rest doe ik daarvoor desnoods een moord. Ik leef maar voor één ding nog: mijn verzameling vol tooien."

Vrij naar John Muir In onze meest aangrijpende momenten doet de natuur iets religieus ontwaren. De wereld toont haar kerk'lijke accenten en bergen vormen waardige altaren. Besneeuwde toppen kilometers verder zijn met de lucht rondom geheel verzadigd. Naïef en onverschillig is de herder die stil negeert dat beeld zo begenadigd. Slechts hij kan vragen waarom God iets maakte, alsof het voor de mensen moet fungeren. Slechts hij is het die zo geheel verzaakte te zien dat iets zichzelf dient of kan eren. Onwetendheid berooft hem van de prachten die vindbaar zijn rondom hem zonder zoeken, hem toeschijnen in vele held're nachten, te zien zijn meermaals daags in alle hoeken. Gezelschap van de planten en de dieren, zo weids en onontkoombaar veel aanwezig, weet steeds natuurbeleving groots te sieren en houdt veel blije harten blijvend bezig. Soms kan het leven kort noch lang gaan lijken, ervaar je van een boom of ster nabijheid en voel je praktisch nauw'lijks tijd verstrijken. Onsterf...

Het wordt door menigeen geweerd, maar opbergruimte is er zat en distributie loopt gesmeerd. Zo'n coke-eiland heeft best wel wat.

"Is dit nou wel een slimme keuze?" Vroeg zijn vrouw onhandig. "Het klinkt wellicht wat dom," zei hij, "maar straks ben ik vers-tandig."

Naar Kris Kristoffersons ' From the Bottle to the Bottom ', vrij vertaald Je vraagt me of ik blij ben nu...  Ik heb zo'n grap nog nooit gehoord. Sinds ik je 't laatst gezien heb gis ik naar de definitie van dat woord. Als blijheid lege kamers is en middagdrinken door gemis dan ben ik werk'lijk als een kind zo blij, maar als je dat juist liever meet aan of ik lach of jou vergeet dan is er voor me weinig blijheid bij. Zag je ooit wel eens een dorpeling, al slapend als verworpeling,  geen deken als bescherming tegen dauw?  Bij wie 't water van het gras in het papier aanwezig was,  dat in een schoen zat tegen vocht bij ochtendkou. En zijn toekomst lijkt wel zoek, leeg als de zakken in zijn broek, omdat geen droom van hem ooit werk'lijk worden zou. Zo voel ik me nu al tijden, sinds ik af begon te glijden, van de fles tot op de bodem, knauw op knauw. Moeizaam leer ik leven zonder jou. Je vraagt of vrijheid beter is  en of ik doen kan wat ik kies, nu alle tijd van ...