Lucas (zonder “G” ja)

Ronddolen en afdwalen in het oosten (van Europa) Tja. Je doet het jezelf aan, als je alleen op vakantie gaat: je maakt jezelf tot reisleider. Dat hoeft geen ramp te zijn, want wie vakantie heeft heeft tijd en kan zich in zo'n nieuwe rol verdiepen, maar zonder uitgebreide voorbereiding kan dat voor een kort schrikmomentje zorgen. Gelukkig zijn er vandaag de dag (online en offline) aanbevelingen te over, stikt het in menig stad van de uitgemolken trekpleisters en vind je overal moeiteloos de weg, of dat nu te voet is of met het openbaar vervoer. En een ingewikkelde of strakke planning is voor een vakantie sowieso niet wenselijk want juist wie onbevangen een korte stedentrip aanvangt kan goed positief verrast worden door van alles dat aan hem voorbij gaat, op zijn pad komt of zich ergens achter een straathoek bevindt. Dat was ook zeker het geval in de drie steden die onderdeel uitmaakten van mijn uitgestippelde expeditie. "I left my homeland with a song on my lips"  Het heef

Haar blik doordrenkt van peinzingen, terug naar dat moment of in de richting van wat komt en zij nog niet ziet zitten. Zal of had ze zus, of is het beter zo? Minuten die als druppels in de motregen almaar langs haar heen gaan, onopgemerkt, totdat een zodanig grote hoeveelheid haar gepasseerd heeft, dat ze gedwongen wordt om in te zien waar ze in feite is beland, de tram inmiddels een achttal haltes verder, haar hand nog altijd opwaarts in haar schoot het softijs in haar bakje stilaan drinkbaar.

De grond waarin de afdruk van zijn voet was terug te vinden  bleef onbewogen achter nadat hij de daad beging. Het lijk werd al gevonden ruimschoots voor het zou ontbinden en om sporen uit te wissen was de tijd dus te gering. Het bos waarin het misdrijf onbedoeld had plaatsgevonden herborg verbogen takken nadat hij was langsgesneld. Meer nog dan de huiduitslagen en de vele wonden bewees zo zijn voortvluchtigheid zijn link met het geweld. De bar waarin hij rustig en bedeesd is aangetroffen bood ondanks haar rumoerigheid precies voldoende rust. Hij zag, terwijl hij stil daar zat, zijn tafel af te stoffen, dat de nu ontstane reuring zomaar niet meer werd gesust. De cel waarin hij eindigde, puur door die stommiteiten die hem zo ondoordacht het leven zuur hebben gemaakt werd ongewenst zijn lot, en er viel niemand iets te wijten, behalve dan die dode die de strijd snel had gestaakt.

“Men sometimes speak as if the study of the classics would at length make way for more modern and practical studies; but the adventurous student will always study classics, in whatever language they may be written, and however ancient they may be. For what are the classics but the noblest recorded thoughts of man? […] To read well – that is, to read true books in a true spirit – is a noble exercise, and one that will task the reader more than any exercise which the customs of the day esteem. It requires a training such as the athletes underwent, the steady intention almost of the whole life to this object. Books must be read as deliberately and reservedly as they were written.” Aldus Henry David Thoreau zelf, als het gaat over lezen in het algemeen, al maakt hij hiermee – al dan niet bewust – meteen een toepasselijk standpunt tegenover het geschrift waarin hij dit statement maakt. Het is pittige materie waarmee Thoreau op de proppen komt, niet eens zozeer inhoudelijk maar vooral op taa