Lucas (zonder “G” ja)

Op duizenden mijlen, waar spanningen stijgen, is via de nieuwsgeving onrust te zien. Als voorproefje meldt vlug een klusser nadien welk kleurtje zijn slaapkamermeubels gaan krijgen. Aldus gaat de kijker per kort intermezzo  van ver-van-mijn-bedshow naar verf-'an-mijn-bedshow.

Het is in tijden van onophoudelijk moddergooien en bekvechten een ware verademing om jezelf onder te kunnen en mogen dompelen in materie waarvan de positiviteit afdruipt. Het boek dat mij die conclusie heeft doen trekken had ik er niet eens specifiek op uitgezocht, maar heeft me verrassenderwijs en grandioos van dat feit weten te overtuigen. Dat een schrijver gepassioneerd te werk gaat wanneer hij zijn favoriete onderwerpen behandelt mag voor zich spreken, maar het enthousiasme waarmee John Muir zijn 'eerste zomer in de Sierra' beschrijft is zelden vertoond en haast ongeëvenaard. Het is een enthousiasme van een dusdanige orde dat het door sommige lezers als 'grotesk' zou kunnen worden bestempeld, maar bij wie open staat voor de oprechtheid die er achter schuilgaat werkt deze enkel maar aanstekelijk. Valley of the Yosemite  - Albert Bierstadt (1864) 'My First Summer in the Sierra' stond al een tijdje in mijn boekenkast, nadat ik het had aangeschaft in verband met...

Het is op overdreven warme dagen nogal eens lastig ergens zin voor te maken. Uitbundige ondernemingen ben ik in elk geval niet gauw geneigd te beginnen als de kans op zweten zonder al te veel inspanning al behoorlijk op de loer ligt. Het zijn dagen waarop het veel meer voor de hand ligt rustig aan te doen en wie belevenissen zoekt kan die dan juist misschien wel veel beter vinden in het denkbeeldige. Vertoeven in een boek kan op zulke momenten bijvoorbeeld bedrijvigheid genoeg betekenen, of dat nu is ten gevolge van een waargebeurd verhaal of op basis van een flinke dosis fictie. Rest alleen nog de vraag wat dan meer van toepassing is op zo'n warme dag: lichtvoetige schrijvelarij of ingewikkelde materie? Voor beide opties valt wel iets te zeggen, maar vanuit praktisch oogpunt was de keuze voor het boek dat ikzelf uit de kast gegrist had nog helemaal niet zo'n verkeerde, want misschien was het juist nu wel een goed moment om iets te lezen waarvan zo nu en dan de rillingen over j...

Hoe vaak ik niet een eerste zin verfijnde... Ik houd in zo'n begin haast geen fiducie. Veel liever richt ik mij op de conclusie. Dat is voor mij toch altijd weer het einde.