Ik was wat sceptisch. Het moest nog maar blijken. Dit project klonk bijna te mooi om waar te zijn. Het was ook nogal gedurfd de eerste single uit te brengen op de dag dat van de echte Waylon postuum een album uitkwam en om dit album uit te brengen op een dag dat Colter Wall ook al van plan was te laten horen hoe het moet. Maar hij doet het. Hij flikt het gewoon. De Nederlandse Waylon kan zich moeiteloos meten met de beste hedendaagse makers van countrymuziek van weleer en meldt zich daarmee als kandidaat voor de 'album van het jaar'-uitverkiezing die aanstaande is. Volgens mij heb ik alle platen van Waylon wel eens beluisterd om te peilen of er nog pareltjes op te vinden waren die me konden bekoren. Het enige nummer dat me tot nog toe echt was bijgebleven is ' Where Do I Go with Me? ', waarmee hij voor mijn part voor het eerst daadwerkelijk zijn artiestennaam eer aandeed (weliswaar namens The Common Linnets, dus onder een andere naam, maar toch). Het deed me erg denken...