Evan S. Connell - Son of the Morning Star

Er zijn van die legendes die een eigen leven zijn gaan leiden waar je 'u' tegen zegt. Waarbij de grens tussen feit en fictie nauwelijks te herleiden is en slechts wat basisgegevens nog buiten kijf staan. Waar niet alleen over in het wilde weg werd en wordt gespeculeerd, maar ook na verloop van tijd allerlei romantische of dramatische aspecten mee worden geassocieerd. Zo gingen er bijvoorbeeld vele unieke gedachtes de vrije loop naar aanleiding van het noodlottige voorval dat een eind bracht aan het leven van George Armstrong Custer.

The Custer Fight - Charles Marion Russell (1903)

Nu is er een scala aan boeken dat kan worden geraadpleegd om een beter beeld te krijgen van wat zich die bewuste zomerdag precies heeft plaatsgevonden, maar de kunst is om een auteur te vinden die al dat soort bronnen heeft weten te verwerken in een samenvattend geschrift dat de algemene lading weet te dekken. In dit geval toont Evan S. Connell zich op dat gebied een gegadigde, want hij wist iets meer dan honderd jaar na dato een hoop bij elkaar vergaarde informatie op een toegankelijke manier te presenteren.

Connell koos, vooral aan het begin van zijn boek, een verhalende vertelstijl die over het algemeen erg goed uit de verf komt. Wel was hij zich er erg van bewust of wat hij schreef wel waarheidsgetrouw was en gaat het opvallen dat het verhaal, zoals hij dat vertelt, niet heel veel om het lijf heeft qua sfeervolle details, die een lezer normaal gezien altijd zo lekker weten mee te slepen. In plaats daarvan zijn de gebeurtenissen voornamelijk in grote lijnen op een rij gezet.

Niet dat het helemaal ontbreekt aan details, overigens. Sterker nog, er zijn een heel hoop specifieke gegevens die de revue passeren, maar die worden niet zozeer verhalend maar meer beschouwend aan de man gebracht. Zo is er onder andere aandacht voor concrete handelingen die tijdens het gevecht werden waargenomen en situaties of voorwerpen die nadien zijn aangetroffen op de plaats van het voorval. Omdat die gegevens in de meeste gevallen slechts op enkele getuigenissen gebaseerd zijn, wordt daarbij heel af en toe de kanttekening geplaatst dat iets met een korrel zout genomen zou moeten worden, al is Connell ook meer dan eens bereid bepaalde constateringen als plausibel te kwalificeren.

Of ‘Son of the Morning Star’ hele unieke invalshoeken of zeldzame onthullingen biedt, waag ik te betwijfelen, maar dat het geïnteresseerde leken en historici een hoop boeiende informatie weet te verschaffen, is overduidelijk merkbaar op elke bladzijde. Er is niet echt gebruikgemaakt van specifiek benoemde hoofdstukken, maar van elke passage druipt de passie af en uit alles komt naar voren dat er een gedegen onderzoek en weldoordachte schrijfmethode aan het boekwerk ten grondslag liggen. En hoewel er best wat droge stukjes tekst in het boek terecht zijn gekomen, werd het voor mij nergens dusdanig langdradig of saai dat ik geneigd was het aan de kant te leggen en/of in te ruilen voor iets anders. Of, om het wat positiever te verwoorden: het was boeiend tot de laatste bladzijde.