Lucas (zonder “G” ja)

Haar staat viel nauw'lijks uit te leggen, van moeheid klonk de vrouw verstrooid. Ze kon geen boe of ba meer zeggen, maar ja, dat zei ze toch al nooit.

Naar The Turnpike Troubadours' 'Whole Damn Town' , vrij vertaald Ik kan goan zoep'n to'k d'r bij goa ligg'n. Ik kan de hiele nacht wa' varssies zing'n. Maar daags wee'k nie' meer wa'k möt doe'. Het hiele dorp's verliefd op oe. En de lichies braandt hier öm de stee. 't Is hier in de buurt ien groot café. Met dauw in 't hoar doe'j d'oog'n toe. Het hiele dorp's verliefd op oe. Het hiele dorp's verliefd op oe. Alle boer'n bint weer bij mekaar, en 't gekk'nvolk met hun gitaar. Zie weet da'w uut mekaar bint noe. Het hiele dorp's verliefd op oe. De muziek ku'j' an de stroat nog hör'n en 't lawaai döt hoast de boksen scheur'n. Iederiene zingt dezölfde blues. Het hiele dorp's verliefd op oe. Het hiele dorp's verliefd op oe. O, oen favoriete spiekerboks en al die martini's 'on the rocks'. Ik herinner ze ma'r al te goed. Het hiele dorp...

Haar steeltje lag er treurig bij, veel blad was losgeraakt. Toch kon met recht gezegd dat zij een bloem stuk had gemaakt.

Zonder dat we er erg in hebben stikt het in onze wereld van de acteurs. In verschillende gedaantes kom je die tegen. De een kan het nog beter dan de ander: mensen kwaadwillig manipuleren of juist op gemoedelijke wijze voor de gek houden. En bij sommigen heb je het nauwelijks in de gaten, waar het er bij anderen weer veel te dik bovenop ligt. Ikzelf vond niet echt mijn roeping toen ik daadwerkelijk een acteerdebuut mocht gaan maken op jongere leeftijd tijdens de afscheidsmusical van de basisschool en dat is later zeker niet veranderd. Maar goed, een leugentje om bestwil maakt bijvoorbeeld haast iedereen wel eens en ik ben vast niet de enige die zo nu en dan graag eens een eigen draai geeft aan de werkelijkheid. Het liefst nog zet ik zelfs af en toe bewust oogkleppen op en parkeer ik mezelf schaamteloos in de negeerstand. De rol die me het best past is dan ook die van iemand die doet alsof er geen werk in de wereld is. Een ideale setting is er voor die persoon in de vorm van vakantie en ...

Vrij naar de bijna-doodervaring van Giovanni Martino Een trompettist had niet de hoogste rang, maar wilde men eens vijanden afslachten dan doken we soms op in de gedachten  van leiders met immense dadendrang. Nu was die ene dag haast niemand bang, hoewel er vele strijders op ons wachtten en waar we elk van hen geheel verachtten, ontging ons gans het tactische belang. Nu kon men mij wel om een boodschap sturen, wat Custer dus als noodgreep heeft gedaan, al wachtten desondanks z'n laatste uren. Getrouw was ik al bij hen weggegaan toen ieder achter mij begon te vuren; als een'ge redde ik slechts m'n bestaan.

Naar Roger Miller's 'World So Full of Love' , vrij vertaald Ik weet hoe het is te leven als de wil ervoor ontbreekt.  Ik weet hoe je als een dode ziel vergeving tegenspreekt. En dat vond ik uit doordat een lief verdween uit mijn bestaan. Deze wereld vol met liefde komt tekort om rond te gaan. Ik was eens zo blij dat ik zowaar van trots haast overliep. Maar een storm die plots de zon verjoeg waait in me nu, heel diep. Ik verstop me en hoop dat ik nooit gevonden wordt voortaan. Deze wereld vol met liefde komt tekort om rond te gaan. Ik zou dagen kunnen tobben, maar het antwoord bleef verhuld. En ik vraag me af of je bij sterven ooit meer weten zult. Ik moet honderd jaar gaan worden voor ik mij weer vrolijk waan in die wereld die tekortschiet om met liefde rond te gaan.

Naar Kris Kristoffersons ' Jody and the Kid ', vrij vertaald  Ze ontmoette me vaak 's ochtends op mijn weg naar de rivier toe, rustig wachtend bij een Indische sering, met haar voeten al wat stoffig van het pad dat op de dijk liep  en haar spijkerbroek die tot haar knieën ging. Soms schonk ik haar weinig aandacht als ze met me mee op pad ging  en door haar al wat ik deed werd nagedaan, maar ik moest er wel om lachen als ik iemand hoorde zeggen: "Moet je Jody en de kleine daar zien gaan." Ook toen wij wat ouder waren, liepen we nog vaak tezamen  op het pad over de dijk heen, hand in hand, en waar zij een echte vrouw werd mocht ik langzaamaan wel stellen dat ik met de jaren groeide tot een man. En vaak lag ze destijds naast me, in de koelte van de avond tot de dag erop de zon was opgedoemd. Als ze sliep moest ik vaak lachen als ik dacht aan hoe men ons haast altijd "Jody en de kleine" had genoemd. Nu de wereld en rivier dankzij de tijd wat zijn veranderd, ...