De 24 van '24 - Mijn favoriete nummers

In een jaar tijd gaat er een hoop muziek het een of andere oor in. Een deel daarvan gaat er via het andere oor weer uit, maar sommige nummers spreken juist erg aan en blijven voortdurend hangen. Veel van wat je hoort ken je uiteraard al lange tijd, maar je komt jaarlijks ook in aanraking met een hoop muziek die je voorheen nog niet kende. Daar zal af en toe een bestaand nummertje tussen zitten dat weliswaar al jaren geleden is uitgebracht maar jouw als luisteraar nog nooit bereikt had, maar in de meeste gevallen is die muziek dan recentelijk geproduceerd en met de wereld gedeeld. Zo ook in 2024.

Voorheen vond ik het maar wat interessant om populaire hitlijsten in de gaten te houden. Heel lang heeft dat niet geduurd moet ik zeggen, maar de Nederlandse Top 40 hield ik op den duur vrij goed in de gaten en als daar wekelijks wat in verschoof liet ik me daar graag over informeren. Tot een bepaalde single me wat meer begon aan te spreken dan de andere uit de lijst. Mijn smaak is nadien aan wat veranderingen onderhevig geweest en de enige lijstjes die ik nu nog geneigd ben te raadplegen zijn doorgaans genregerelateerd. 

Met dank aan de streamingdiensten, hun afspeellijsten en hun op mijn smaak afgestemde aanbevelingen, kom ik zo met veel muziek in aanraking die haast als vanzelfsprekend goed bevalt. Muziek die ik zonder de ontwikkelingen van de voorzieningen op het internet niet zo een-twee-drie zou hebben leren kennen. Zo zijn er veel artiesten op m'n pad gekomen waarvan ik normaliter waarschijnlijk nooit iets gehoord had, maar waar ik nu hele albums van heb beluisterd.

De meeste nummers die ik gedurende een jaar hoor komen zodoende tot me omdat ze op een album terecht zijn gekomen. Veel van mijn favorieten zijn daarom niet eens per se als single uitgegeven en met een of andere videoclip het internet op geslingerd. En omdat smaak zo subjectief is, zullen die nummers ook lang niet allemaal geschikt zijn om met een groter publiek te delen, maar dat maakt zo'n eindejaarslijstje juist wel weer op een mooie manier uniek. Want dat er niemand anders zal zijn die dezelfde vierentwintig nummers tot jaarfavorieten zal bestempelen staat wel buiten kijf.

De 24 van '24:

#1 - Kiki Cavazos - My Home In Love

"I started crying and I looked above, 'cause I found my home in love"

Het lukt me niet helemaal precies om de vinger er op te leggen, maar iets in dit nummer deed me er regelmatig naar terugkeren om het nog een maal te luisteren. Het zal hem zitten in de (opr)echtheid die doorklinkt in Cavazos' stem als ze haar rake tekst(en) ten gehore brengt, want waar ze in dit lied enerzijds aan lijkt te geven dat ze tranen van geluk heeft om de situatie waarin ze zich nu eindelijk mag begeven, is anderzijds tegelijkertijd voelbaar dat dat niet de enige tranen zijn die er ooit hebben gevloeid.

#2 - Adrianne Lenker - Sadness As a Gift

"We could see the sadness as a gift"

Dat emotie een belangrijk element van een lied is, blijkt ook wel uit de manier waarop Adrianne Lenker dit verwoordt in deze prachtige tranentrekker, waarin ze eveneens gevoelens van verdriet probeert te vermengen met wat positievere herinneringen. Zowel de treurige kant van haar vertelling als de meer opbeurende woorden worden bijgestaan door een daar perfect op afgestemde muzikale begeleiding. Een hoofdrol is er wat mij betreft voor de viool, waarop (zoals wel vaker) menig gevoelige snaar wordt geraakt. 

#3 - Sierra Ferrell - Lighthouse

"Could you be the lighthouse for my soul?"

Een goed refrein doet wonderen. Als dat blijft hangen is een eerste stap richting bewondering al gezet. Wanneer je onbewust een lied loopt te neuriën of zingen en daarop eens nagaat wat daar zo aan aanspreekt, gaat die bewondering in het beste geval alleen maar groeien. Als een tekst behoorlijk repeterend en niet al te ingewikkeld lijkt, wil dat nog niet zeggen dat die simpel is en een catchy deuntje creëren is ook lang niet eenvoudig. En laat het (zoals in dit geval) dan maar aan Sierra Ferrell over om zo'n lied door middel van de uitvoering ver boven de middenmaat te doen uitstijgen.

#4 - The Red Clay Strays - Drowning

"The more I fake a smile, the more I'm bound to break"

Over goede uitvoeringen gesproken... In dit nummer komt de stem van frontman Brandon Coleman geweldig uit de verf. De manier waarop hij zich uit, met de noodkreet die klinkt in het refrein, weet hij de boodschap goed over te brengen. De beeldende taal die in het lied wordt gebruikt vormt ook een mooie aanvulling op de angst waarvan de zanger getuigt. Zowel de inleiding als tussentijdse aanvullingen spelen mooi in op de niet zo mooie situatie waarbij de hoofdpersoon in verdrinkingsnood verkeert. De vertelling daar omheen wordt prachtig vertolkt.

#5 - Noeline Hofmann - Purple Gas

"I am not the kind of man to blame the dealer on a losing hand"

Eerder dit jaar scoorde de uitvoering die ze samen met Zach Bryan op diens album uitbracht al behoorlijk goed, maar laat het maar aan de schrijver van een lied over dat kunstwerkje aan de man te brengen zoals het bedoeld is. De melodielijn doet me wel wat denken aan die van Townes Van Zandts Rex's Blues, maar 'beter goed gejat dan slecht bedacht' zullen we maar zeggen en een kopie van dat nummer is het sowieso niet. Het is binnen het hedendaagse muzieklandschap juist een behoorlijk uniek geluid dat Hofmann hier laat horen.

#6 - John Moreland - Ain't Much I Can Do About It

"Some days you're gonna have to shed a tear, some days you're swinging from the chandelier"

Zo af en toe komt John Moreland met een pakkende regel of oneliner aanzetten waar hij op een prachtige manier een lied omheen weet te bouwen. Dat deed hij al eens door diepe emoties op te roepen, met bijvoorbeeld Break My Heart Sweetly en You Don't Care for Me Enough to Cry, maar weet hij ook een stuk relativerender te doen met Ain't Much I Can Do About It, mijn favoriete nummer van zijn nieuwe album. Het lijkt me zo verkeerd nog niet zo af en toe in te zien dat de titel van dit lied vaker van toepassing is dan je misschien zou willen toegeven. 

#7 - Willi Carlisle - I Want No Children

"I want no kith no kine no future when I don't love what I am"

Als de puurheid van deze muziek niet aanspreekt, dan zou de puurheid van de tekst wel tot de verbeelding moeten spreken. Op het eerste oog gaat van de titel wat onverschilligheid uit en lijkt het een wat vreemd standpunt om een liedtekst op te baseren, maar de welgemeende bewoordingen waarmee Willi Carlisle hier aan komt zetten laten je niet onberoerd. Het zijn uitingen die je niet alle dagen op de radio voorbij hoort komen, dus het lied is in die zin zeer origineel en klinkt bovendien allesbehalve cliché.

#8 - Zach Bryan & Watchhouse - Pink Skies

"They got plenty young blood left in 'em and plenty nights under pink skies you taught 'em to enjoy"

Zijn ietwat eentonige of juist wisselvallige albums komen niet altijd zomaar boven aan mijn eindejaarslijstje terecht, maar het lukt Zach Bryan soms heel aardig een pakkend nummer te schrijven. Vooral als het aankomt op de kleur van de lucht klaarblijkelijk, want na Something in the Orange is het nummer Pink Skies er een die me eveneens erg aanspreekt. Wat ook meespeelt bij mijn optimale genieten van dit nummer is de medewerking van Watchhouse, het duo dat ik onder de naam Mandolin Orange heb leren kennen en alle lange tijd bewonder. Nieuwe muziek waarop Emily Frantz te horen viel was wat dat betreft sowieso een van de meest aangename verrassingen van dit jaar.

#9 - Tami Neilson - I Thought About You

"I thought about you, Lord, I thought about you"

Soms heb je een coveralbum nodig om een bepaald nummer van een artiest te leren kennen. In dit geval kende ik het nummer I Thought About You van Willie Nelson nog niet. Ik ben echter maar wat blij dat ik deze heb mogen leren kennen dit jaar en al helemaal met het feit dat Tami Neilson degene was die me er mee liet kennismaken. Haar glasheldere stem zorgde voor een onvergetelijke uitvoering van dit nummer, dat in haar eenvoud weet te ontroeren.

#10 - Lost Dog Street Band - Brighter Shade

"I was born to be a leader in the fight of anything you dare to achieve"

Mooie liefdesbetuiging en omdat die komt van iemand die daar niet vaak op een zo overduidelijke manier over schrijft en zingt is dat meteen een stuk interessanter dan gewoonlijk. Een origineel liefdesliedje schrijven is door de loop der jaren namelijk een haast onmogelijk opgave geworden en dat dan ook nog eens op een overtuigende manier brengen gaat weinigen zomaar lukken. Het kan echter wel, zo blijkt maar, als je je ziel blootlegt en uit je gezang is af te leiden dat de waarheid wordt gesproken.

#11 - Kathleen Parks - Ragin' Cajun

"..."

Parks is een artiest die me met dank aan de wereld van de algoritmes werd aanbevolen. Dit jaar bracht ze een geslaagd album uit met diverse nummers die best wel wat van elkaar verschillen en daardoor niet helemaal lekker een gezamenlijk geheel vormen, maar een nummer dat wel erg bij me bleef hangen was Ragin' Cajun. Het is een instrumentaal nummer met een catchy deuntje dat steeds als refrein terugkeert en daarmee fluit of neurie je het binnen no time mee.  

#12 - Daniël Lohues - De Dag Dat 't Mooi Weer Weud

"De dag dat 't mooi weer weud ben ik buuten zitten gaon"

Geslaagd nummer, als opener voor zowel het nieuwe album als het voorjaar. Het lijkt wel of je in de muziek iets hoort ontwaken en dat lijkt me ook precies wat er met de opkomst van het mooie weer gaande is. Zeker nu aan het eind van het jaar, met de kortste dag weer vlak achter ons, doet het deuntje reikhalzend uitzien naar het voorjaar, want 'hoewel het bij de winterdag ook dondersmooi kan wezen' is dat toch het moment waarnaar velen met mij rond deze tijd weer beginnen uit te zien.

#13 - Kelsey Waldon - Pretty Bird

"Fly away, little pretty bird and pretty you'll always stay"

Hoewel instrumentale nummers me zo nu en dan erg kunnen aanspreken, is vaak de stem een van de belangrijkste instrumenten in de muziek waarnaar ik doorgaans luister. Dan mogen andere instrumenten zelfs helemaal weg worden gelaten, want als je zo prachtig mooi a capella een oude klassieker kunt zingen als Kelsey Waldon is elke achtergrondinstrument dat er aan zou worden toegevoegd een vorm van overbodige opsmuk. De puurheid die van deze opname uitgaat doet dit lied van Hazel Dickens alle eer aan. 

#14 - Gillian Welch & David Rawlings - The Day the Mississippi Died

"I'm thinking that this melody has lasted long enough; the subject's entertaining, but the rhymes are pretty rough"

Elk album dat de koningin van de Americana en de koning van het melodieus gitaarspel gezamenlijk uitbrengen is de moeite waard en altijd is er op z'n minst één nummer op de plaat te vinden dat uitzonderlijk goed in de smaak valt. Uit The Day the Mississippi Died blijkt eens te meer hoe succesvol de bundeling van hun krachten kan zijn en hoewel het nummer langer duurt dan de gemiddelde single die vandaag de dag wordt uitgebracht, is het voorbij voor je er erg in hebt.

#15 - Johnny Blue Skies - Who I Am

"Comfort is just knowing nothing ever stays the same"

Sturgill Simpson heeft vaak de neiging wat te experimenteren met zijn muziek. Soms werkt dat door in een heel album en soms doet hij dat bij een aantal nummers. De nummers waarbij hij dat niet al te veel doet, hoor ik echter het liefst, of hij ze nu uitbrengt onder zijn eigen naam of onder een nieuw alter ego... De sound die hij bij Who I Am laat horen doet terug verlangen naar verscheidene andere nummers en albums waarin hij zijn countryachtige stijl liet doorschemeren en kan alleen daarom al makkelijk wedijveren met de beste nummers die andere soortgelijke artiesten dit jaar hebben uitgebracht.

#16 - Yentl en de Boer - Hoe Is Dat Dan Gekomen?

"Is tante Cor als heks verkleed? / Nee, dat zijn gewoon haar eigen kleren / Hoe weet je dat? / Sssst! Omdat mama dat weet."

Herkenbaarheid troef in dit nummer. De vragen van een kind en de antwoorden van een ouder zijn cliché maar juist daarom spreken ze aan. Ik kwam dit versje tegen op het album dat Yentl en de Boer eerder dit jaar uitbrachten en vind het mooi hoe zij hierin de sfeer met een grappige insteek stilletjes weten te laten veranderen in een wat serieuzere. Het is nergens schijtlollig en wordt ook niet overdramatisch maar blijft juist heel mooi in het grijze gebied daartussen. 

#17 - Benjamin Tod - Satisfied With Your Love

"I stood there before thee, stunned in all your glory, satisfied with your love"

Hoe een understatement toch overtuigend kan overkomen... Nou, blijkbaar door er een hedendaags western swing-sausje overheen te gieten. Het nummer klinkt (net als de rest van het album) wat gelikter dan we van Benjamin Tod gewend zijn, maar daarmee verliest hij zijn oprechtheid niet. Het hoofdingrediënt blijft dan ook hetzelfde: de tekst. Want hoewel van hem bekend is dat hij aardig kan coveren, vraag ik me af of hij in de muziekwereld zou zijn beland als hij zich niet genoodzaakt voelde zich enigszins poëtisch uit te drukken.

#18 - The Secret Sisters - Paperweight

"I'm a love letter, you're my paperweight"

Een leuke tekstmatige vondst met een lekker toepasselijk deuntje. Bovendien weten The Secret Sisters zoals maar weinig anderen een mooi gezamenlijk zanggeluid te produceren. De muzikale begeleiding is tot in de puntjes verzorgd en vooral van vioolspel raak ik doorgaans al gauw geënthousiasmeerd. Zo ook in dit geval, waarbij het muziekgeluid dit nummer op de een of andere manier in het oog/oor laat springen wanneer je het hoort voorbijkomen op het album dat inmiddels al weer vele maanden geleden is uitgebracht.

#19 - Denitia - Back to You

"Every word just leads me right on back to you"

Net als bij haar vorige album, bracht Denitia dit jaar weer één nummer uit dat de rest oversteeg. Dat weet ze bij Back to You (net als bij All the Sweet Tea) voor elkaar te krijgen aan de hand van een heerlijk meeneuriebare melodie en kort maar krachtige terminologie. Het moet gezegd dat het geluid niet bepaald vernieuwend is, maar de vibe die voelbaar is voelt wel een beetje als thuiskomen of zo. Het is alsof je wordt welkom geheten in een warm bad dat voordien al meerdere malen goed bevallen is.

#20 - Silverada - Anywhere But Here

"You can make trouble anywhere but here"

Het nieuwste album van de tot Silverada omgedoopte band, die voorheen bekend stond als Mike and the Moonpies, is qua muziekstijl niet anders dan de voorgangers. Daar is ook niet direct behoefte aan natuurlijk, als de muziek die ze maken gewoon in goede aarde valt. Vooral het steelguitar-gehalte zal fans kunnen bekoren en voor mij geldt in ieder geval dat Anywhere But Here het daarom goed doet. Zodra Zachary Moulton voor de eerste maal de snaren aanslaat is het nummer al voor de helft geslaagd, maar aan de andere helft die dan nog overblijft is ook nagenoeg perfect invulling gegeven.

#21 - Bonny Light Horseman - Old Dutch

"I wanted to see you, but I couldn’t even look you in the eye"

Om te zeggen dat ik een haat-liefdeverhouding met deze band heb is een tikkeltje te extreem gesteld, maar dat niet elk nummer dat ze maken me even goed kan bekoren durf ik wel te beweren. Het lange album dat ze uitbrachten heb ik best regelmatig en meet veel plezier geluisterd, maar dat is vooral te danken aan een aantal hoogtepunten. Het absolute hoogtepunt van de nieuwste plaat is wat mij betreft Old Dutch, waarbij de samenzang die zo nu en dan fabelachtig mooi klinkt, tot in perfectie wordt uitgevoerd.

#22 - Caleb Klauder & Reeb Willms - All About Love

"Ever thought that you were right so much that you would start a fight and forget how to listen?"

Op een soortgelijke manier zingen en spelen ook Caleb Klauder en Reeb Willms al lange tijd mooi samen. Ze hebben een constant hoog niveau als het aankomt op de muziek die ze uitbrengen, maar er zijn altijd wel een paar nummers die beter bevallen dan andere. All About Love klinkt heerlijk sfeervol en is country zoals ik dat graag hoor: met een klassiek geluid qua instrumentatie en zonder al te veel onnodige poespas daar omheen. Rechttoe rechtaan dus en niet al te vaag of ingewikkeld. 

#23 - Andrew Marlin - Far Out Johnny

"..."

Je waant je bij het horen van dit soort traditioneel klinkende folkmuziek uit de zuidelijke Verenigde Staten als je even niet oplet zo zelf ergens in Appalachia en daar is het op muzikaal gebied goed toeven. Dat Andrew Marlin een geschikte muzikant is om dit soort levendigheid aan zijn woordloze liederen mee te geven, is me al sinds jaar en dag bekend, maar toch komt hij zo nu en dan nog verrassend uit de hoek, in zoverre dat hij weer een nummer op zijn plaat heeft staan dat dusdanig tot de verbeelding weet te spreken dat je er binnen de kortste keren genietend naar aan het luisteren bent alsof je het al jaren kent.

#24 - Cassandra Lewis - I Would

"If I could sing a song for you, you know that I would sing it true"

Het sprak voor mij voor zich dat ik Cassandra Lewis in de gaten zou blijven houden toen ik in 2022 haar debuutalbum eens had opgezet. En in de gaten houden is misschien niet helemaal goed uitgedrukt, want dat zou suggereren dat er misschien goede muziek aan zat te komen, terwijl die er met dat album eigenlijk al was. Toch was het, na het beluisteren daarvan, ook zeker de moeite waard te wachten op meer van haar muziek, die ze uiteindelijk dit jaar uitbracht, en in dit nummer, waarmee ze haar meest recente album afsluit, komt haar stem wat mij betreft het best tot haar recht.