De 24 van '24 - Mijn favoriete albums
Zo'n jaar geleden kreeg ik het idee om de lengte van mijn favorietenlijstje te baseren op het jaar waarop dat lijstje betrekking heeft. De hoeveelheid muziek die ik in 2023 beluisterd had was dan ook dusdanig dat ik daarmee minder dan een kwart van de gehoorde muziek zou tentoonstellen. Omdat ik mezelf aanvankelijk niet heel erg op de hoogte heb weten te houden van nieuwe muziek die in 2024 is uitgekomen heb ik me afgevraagd of ik wel genoeg had gehoord om volgens hetzelfde recept terug te blikken op dat jaar, maar gezien ik richting het einde van het jaar nog de gelegenheid heb gehad een soort inhaalslag te maken, is me dat uiteindelijk toch wel weer naar behoren gelukt.
Welgeteld 66 maal heb ik een album dermate vaak/goed gehoord dat ik mezelf serieus genoeg kon blijven nemen zodra ik er een bepaalde waardering aan zou koppelen. Muziek die niet echt in goede smaak valt zit daar al nauwelijks tussen, want pas als iets interessant klinkt of als ik ergens erg naar uit heb gekeken, ben ik geneigd een bepaald album een (aantal) serieuze luisterbeurt(en) te geven. Meestal bestempel ik een album daarop tot '(erg) goed' of 'prachtig/fantastisch', met hooguit hier en daar een uitzondering die 'subliem' zou kunnen worden genoemd.
De ene fantastische plaat is echter beter dan de andere prachtige en hoewel die prachtige plaat op sommige momenten dan weer beter is dan die fantastische, blijft het toch leuk om een definitieve rangorde aan te brengen in het aanbod aan albums dat ik een afgelopen jaar heb weten te waarderen. Voor sommige ervan was het duidelijk dat ze bovenaan zouden komen of juist buiten de boot zouden vallen, waar het met andere juist weer erg leuk was een beetje te schuiven tot de volgorde goed genoeg leek.
Het lukt me aardig om deze leuke bezigheid niet al te serieus te nemen, want soms moet je je er gewoon bij neerleggen dat een album van een bepaalde artiest niet of nauwelijks te vergelijken valt met een specifieke andere. In onderstaand lijstje zal het zodoende ook vast wel wat van de hak op de tak gaan, maar dat heeft ook wel weer zijn charme en maakt dat zo'n momentopname iets eigens heeft. Leuke bijkomstigheid is dat ik met m'n nummer 1 en nummer 10 heb kunnen bijdragen aan de positie waarop de betreffende albums zijn beland in de MusicMeter Top 100 van 2024 (respectievelijk 57e en 44e).
De 24 van '24:
#1 - John Moreland - Visitor
In al mijn enthousiasme schreef ik eerder dit jaar al hoezeer me dit album kon bekoren. Het kwam uit in april en daarmee stond al vrij vroeg vast wat mijn favoriete album van het jaar zou zijn. Dat er in de maanden erna niets uit zou komen dat hier aan kon tippen was namelijk niet bepaald een verrassing, maar goed, tegelijkertijd was dat ook geen ramp, want dat was voor andere artiesten zo'n beetje een onmogelijke opgave geweest. Mooier dan dit album worden ze namelijk maar zelden gemaakt.
#2 - Sierra Ferrell - Trail of Flowers
Het album dat het dichtst in de buurt kwam van mijn favoriete album was dat van Sierra Ferrell, want zolang die gewoon doet waar ze zin in heeft en geen al te gekke capriolen uithaalt in de muziekstudio (of producers te veel en langdurig aan de knoppen laat draaien) is alles dat ze laat horen het beluisteren waard. Haar prachtige stem zet ze op dit album geweldig mooi in en het lijkt er op dat ze haar eigen geluid helemaal gevonden heeft, want het is het beste wat ze tot nog toe in albumvorm heeft uitgebracht.
#3 - Kelsey Waldon - There's Always a Song
Mooie titel voor een album dat vol staat met prachtige covers en interessante uitvoeringen van oude klassiekers. De albumnaam duidt ook meteen op een probleem waar veel artiesten vandaag de dag zo nu en dan op zullen stuiten: voor bijna elke situatie bestaat immers al wel een nummer. Durven om een tweetal folkpareltjes a capella te zingen is één ding, maar om dat dan op zo'n overtuigende manier te doen is op z'n zachts gezegd zeer prijzenswaardig.
#4 - The Red Clays - Made by These Moments
Unieke en/of krachtige stemmen vielen goed bij me in de smaak dit jaar. Die van Brandon Coleman, zanger van The Red Clays, is daar een behoorlijk goed voorbeeld van. Zelf hebben ze goed in de gaten dat ze daarmee een pakkend geluid hebben en ze zoeken de schreeuwende oneliners er daarom graag op uit, maar ook de wat rustigere nummers weten ze erg mooi te brengen. Op het album staan in elk geval geen nummers die er in negatieve zin uitspringen en dat is op zich al een bewonderenswaardige prestatie.
#5 - Lost Dog Street Band - Survived
Zanger en liedschrijver Benjamin Tod bracht dit jaar twee albums uit, waaronder deze met zijn partner Ashley Mae. Wanneer ze de krachten bundelen komen ze wat mij betreft het best tot hun recht. Inmiddels brengen ze in die hoedanigheid al een decennium lang nieuwe muziek uit en ook in livesessies is het een genot om naar ze te luisteren. Het nieuwe album doet niet onder voor wat ze al eerder uitbrachten en is misschien wel het beste tot op heden.
#6 - Caleb Klauder & Reeb Willms - Gold in Your Pocket
Een duo dat ook wel eens deel uit maakte van een groter geheel, onder de naam Foghorn Stringband om precies te zijn. Op YouTube zijn diverse registraties van hun optredens te vinden en de een is wat beter bekeken dan de andere, maar dat is niet omdat er een kwaliteitsverschil in te bespeuren valt. Elke keer spat het speelplezier er van af en zelfs de wat melancholische liederen zijn leuk om naar te luisteren vanwege de vakkundigheid waarmee ze hun muziek ten gehore brengen.
#7 - Willie Watson - Willie Watson
Hij trekt inmiddels al wat jaren alleen als troubadour in de rondte maar na een tweetal coveralbums was dit de eerste maal dat voldoende schrijfsels uit zijn eigen pen waren gekomen om een wat persoonlijker album uit te kunnen brengen. Dat hij liedjes kon (helpen) schrijven was uit zijn dagen bij Old Crow Medicine Show wel bekend, maar hij laat er er nu dus ook niet langer gras over groeien dat hij voor zijn soloprojecten eveneens met mooi origineel materiaal kan komen opdraven.
#8 - Willi Carlisle - Critterland
Puurder hoor je ze bijna niet. Dat er bij het performen van zijn liederen af en toe van de (in)spanning een traan over zijn wang begint te vloeien draagt (al dan niet terecht) bij aan de manier waarop hij doorgaans op me overkomt wanneer ik hem hoor. Maar het feit dat hij die zo oprechte indruk geeft zou vrij waardeloos zijn als de passie niet doorklinkt in de muziek en zijn bewoordingen nergens op zouden slaan. Carlisle is echter maar wat goed in staat aansprekende muziek te creëren en daar is dit album een uitstekend voorbeeld van.
#9 - Daniël Lohues - Nou
Net als bij de aanvoerder van deze jaarlijst was ik ook bij dit album al eerder geneigd er mijn zegje over te doen. Mijn bewondering voor Daniël Lohues was altijd al groot, maar is er in de loop der jaren niet minder op geworden. Zijn wat meer folk-achtige jaren staan bij mij het hoogst in het vaandel, maar de laatste tijd blijft hij er steevast voor zorgen dat ik de waardering voor goeie popmuziek ook niet zomaar zal gaan verliezen. De muzikale klanken die gepaard gaan met de gelikte 'vassies' die op Nou te horen zijn, zijn namelijk 'dik veur mekaar'.
Favoriete nummer(s): 'De Dag Dat 't Mooi Weer Weud' & 'Ojee, Daor Gaon We Weer'
#10 - Gillian Welch & David Rawlings - Woodland Studios
Van begin af aan wordt je dit album ingezogen. Dat is te danken aan het unieke geluid dat David Rawlings uit zijn gitaar weet te halen en het intrigerende stemgeluid waarmee Gillian Welch aan de eerste tekstregels begint. Daaropvolgend voelt het niet meer dan normaal dat je geboeid het ene na het andere nummer zit te beluisteren. Nummers die in dit geval ook nog eens naadloos op elkaar aansluiten, waarmee het album een prachtig geheel is geworden.
Favoriete nummer(s): 'Lawman' & 'The Day the Mississippi Died'
#11 - Cody Jinks - Cody Jinks Sings Lefty Frizzell
Qua roem en populariteit was Lefty Frizzell bij mijn weten lange tijd een gelijke van Hank Williams, maar zijn bekendheid lijkt wel in een wat grotere mate te zijn afgenomen dan die van Luke the Drifter. Toch heeft Frizzell een mooi oeuvre om uit te putten, zo blijkt maar weer bij dit mooie eerbetoon van een van de populairste artiesten uit de hedendaagse countryscene. Jinks weet de door hem gekozen nummers eer aan te doen en brengt zo een paar mooie klassiekers aan de man.
Favoriete nummer(s): 'That's the Way Love Goes' & 'Long Black Veil'
#12 - Kiki Cavazos - Early Mountain Songs
Mooiste debuutalbum dat ik dit jaar voorbij heb horen komen. Het simpele feit dat ik er vooral aan kan waarderen is dat zich geen uitbundige groep studiomuzikanten met de opnames heeft bemoeit. Cavazos is mooi haar rustige zelf gebleven en komt bijzonder oprecht over met haar jammerklachten en andersoortige onthullingen. Lang duurt het allemaal niet en voor je er erg in hebt is het album voorbij, maar het klinkt allesbehalve gehaast en van alle acht nummers gaat een behoorlijke zeggingskracht uit.
Favoriete nummer(s): 'My Home in Love' & 'I'm Gone'
#13 - Tami Neilson - Neilson Sings Nelson
Beter een album met goede covers van bestaande liederen dan eentje met slechte nummers die nieuw zijn. Zoiets zal Tami Neilson gedacht hebben en die insteek heeft een mooie plaat opgeleverd. Ze had al de eer om voor haar vorige album een duet met Willie Nelson op te nemen en ik kan me voorstellen dat een duik in diens oeuvre een bewondering oplevert die je aanleiding geven met een eerbetoon te komen. En dan komt het natuurlijk geweldig goed uit dat je zo een bewonderenswaardige stem hebt, waarmee je de originele nummers zo uitstekend eer aan kunt doen.
Favoriete nummer(s): 'I Never Cared for You' & 'I Thought About You'
#14 - Benjamin Tod - Shooting Star
Tod brak door als folkzanger en is lange tijd weggebleven van al te veel experimentatie, maar ging dit jaar op een (voor hem) wat alternatieve tour door een tiental nieuwe nummers een wat honkytonk-achtige sound mee te geven. En hij zal er geen willekeurige nummers voor hebben uitgezocht, want alle zijn ze daar zeer geschikt voor gebleken. Zelf meen ik hem te hebben horen zeggen dat hij voor elk decennium in de country-geschiedenis een nummer wilde schrijven en hoewel ik dat er zelf niet direct uit had afgeleid, kan ik wel stellen dat hij het oude, vertrouwde gevoel dat bij dat genre hoort wel degelijk heeft weten op te roepen.
Favoriete nummer(s): 'Mary Could You' & 'One Last Time'
#15 - Adrianne Lenker - Bright Future
Alle nummers die Lenker op haar nieuwe album heeft samengevoegd klinken beter dan prima, maar enkele ervan springen er boven uit. Het voelt voor mij daarom niet als een vanzelfsprekend geheel, maar dat de liederen stuk voor stuk erg mooi zijn geschreven en goed in elkaar steken zorgt er wel degelijk voor dat het een aangename ervaring is om dit album op te zetten. Eigenlijk zijn de hoogtepunten pareltjes die andere goede liederen doorsnee laten klinken, maar tegelijkertijd is er geen nummer te bespeuren dat zou kunnen worden bestempeld als ondermaats.
Favoriete nummer(s): 'Sadness as a Gift' & 'Free Treasure'
#16 - Jake Xerxes Fussell - When I'm Called
Fussell heeft coveren naar een nieuwe dimensie gebracht. De arrangementen die hij loslaat op oude folkloristische pareltjes maken het luisteren naar zijn werk een totaal andere ervaring dan het luisteren van het bronmateriaal. Zo nu en dan kan het je gewoon overkomen dat je een nummer hoort dat je in een heel andere hoedanigheid al kent maar door het nieuwe geluid dat Fussell er aan geeft op basis van die nieuwe opname niet of nauwelijks weet te herkennen. Met When I'm Called weet hij de reeks albums die hij reeds in zijn eigen unieke stijl heeft uitgebracht op een fijne manier te verlengen.
Favoriete nummer(s): 'Cuckoo!' & 'One Morning in May'
#17 - Corb Lund - El Viejo
De oude rot uit het vak die met de titelsong een andere (Ian Tyson) eerde, bouwde daar een album omheen waarmee hij zijn eigen repertoire nog maar eens verder uitbreidde. Vernieuwend is het nieuwe werk misschien niet meteen, maar wel als vanouds zeer genietbaar. Binnen de kortste keren klinken diverse nieuwe nummers alsof je ze al jaren kent en zou je ze zo mee kunnen zingen of neuriën. Dat creëren van zo'n vertrouwd gevoel is een onderschat kunststukje dat Lund toch maar mooi onder de knie heeft gekregen.
Favoriete nummer(s): 'Was Fort Worth Worth It?'
#18 - Yentl en de Boer - Alles Is Nog Mogelijk
Mijn waardering voor de Nederlandse taal groeit met de dag en ook bij de muziek waarnaar ik luister probeer ik daar steeds vaker op in te spelen. Vooral in de kleinkunst vind ik een muziekstijl die doorgaans niet al te ver van me af staat en vooral teksten die me zo nu en dan erg aanspreken. Yentl en de Boer vormen daarvan vandaag de dag wat mij betreft met uitstek de crème de la crème, om er dan maar een oudhollandsche uitdrukking op los te laten...
Favoriete nummer(s): 'Hoe Is Dat Dan Gekomen?'
#19 - Charley Crockett - $10 Cowboy
Tsja, nog meer van hetzelfde, denk je in eerste instantie misschien als je nieuwe muziek hoort van Charley Crockett, maar het tempo waarop hij (goeie) nieuwe muziek uitbrengt is bewonderenswaardig. Het doet denken aan vroegere tijden, waarin artiesten het (terecht) onnodig achtten steeds elk nieuwe nummer uniek te maken en ook bereid waren het materiaal van andere songwriters af en toe in de spotlights zetten. Want of een lied nu door hemzelf of door een ander is geschreven; de heer Crockett geeft er altijd wel een leuke eigen draai aan.
Favoriete nummer(s): 'Ain't Done Losing Yet'
#20 - Luke Grimes - Luke Grimes
Een aantal jaren geleden maakte ik kennis met Grimes toen hij voor het eerst ten tonele verscheen in de rol van Kayce Dutton in de televisieserie Yellowstone. De muziek die in die serie voorbij komt is negen van de tien keer erg genietbaar, maar dat Grimes zich zelf ook bezighield met muziek kwam daaruit nooit naar voren. Dat werd jaar of twee geleden echter goed duidelijk toen hij zijn eerste single (No Horse to Ride) uitbracht en uit dit album blijkt wel dat die hit geen toevallige voltreffer was.
Favoriete nummer(s): 'No Horse to Ride'
#21 - The Dead South - Chains & Stakes
The Dead South wordt wel een van de meest metal-achtige countrybands genoemd en hoewel ze daar volgens mij een aardige naam voor hebben ken ik dat genre niet genoeg om te kunnen zeggen of die titel heel toepasselijk is. Wat ik wel kan zeggen is dat Chains & Stakes diverse nummers bevat die lekker in het gehoor liggen. Het best komen de bandleden tot hun recht zodra het tempo wat de hoogte in gaat, dus het komt mooi uit dat ze dat zelf ook niet onder stoelen of banken schuiven en het spelplezier er bij de wat snellere nummers van afdruipt.
Favoriete nummer(s): 'Completely, Sweetly'
#22 - Bonny Light Horseman - Keep Me On Your Mind/See You Free
Een muziekgroep die het dan juist weer moeten hebben van een wat trager, melodieuzer geluid is Bonny Light Horseman. Inmiddels blijkt het ook al weer de derde maal dat zij een nieuw album uitbrachten en ook zij zijn een weg ingeslagen waarop het goed vertoeven is. Je weet wat je krijgt als je een plaat van ze op zet en dat is mijns inziens een goed teken. De zangstemmen bevallen me de ene dag wat beter dan de andere, maar wanneer ze dat wel doen is het ook altijd meteen een genot om naar ze te luisteren.
Favoriete nummer(s): 'Old Dutch'
#23 - Jamey Johnson - Midnight Gasoline
Er zijn wat jaren vervlogen maar Jamey Johnson is wat het uitbrengen van nieuw werk betreft zowaar terug van weggeweest. Zijn warme stem maakt dat je je op z'n nieuwe album meteen weer welkom voelt en hoewel in de loop der jaren nog zal moeten blijken of de nieuwe nummers net zo blijven hangen als veel van zijn oudere nummers, vormen ze tezamen een zeer geslaagd album. Wie weet heeft hij de smaak te pakken en blijft hij de komende jaren weer wat actiever grijpen naar zijn pen en zijn gitaar, want dat hij nog altijd mooie liedjes kan schrijven en ten gehore kan brengen, heeft hij met Midnight Gasoline wel weten te bewijzen.
Favoriete nummer(s): 'What You Answer To'
#24 - William Alexander - The Singing Stockman
Na een rijtje Amerikanen, enkele Nederlanders en Canadezen en een Nieuw-Zeelandse, komt degene die de rij afsluit uit Australië. Nu ben ik met de muziek uit dat land niet heel bekend, maar naar mijn idee is dit album van William Alexander geen schoolvoorbeeld van wat daar zoal aan muziek wordt gemaakt. Hij past namelijk zonder op te vallen binnen de wereld van de klassieke cowboymuziek, of het nu gaat om de dingen waarover hij zingt of over het geluid dat hij laat horen, met zo nu en dan zelfs een heus stukje gejodel.
Favoriete nummer(s): 'Jim Jones'
Reacties
Een reactie posten