Van Eerder & Elders #5 / Dichtneiging #8 - Mandolin Orange - Tides of a Teardrop

Een schaamteloze lofzang.

Er zijn mensen die goed kunnen schrijven, van proza tot aan poëzie.

Soms is iemand bijzonder veelzijdig, die noemen we dan een genie.

Zo wordt door mij nu die benaming voor Andrew Marlin gebruikt.

Hij uit zijn gedachten in dichtvorm, waarbij hij zijn ziel diep induikt.

Hij doet dit niet enkel in woorden, maar is tevens wel zo muzikaal

dat hij al zijn droommelodieën laat bijdragen aan zijn verhaal.

Soms is ieder woord overbodig, ook daar is hij zich van bewust.

Met zijn instrumentale album bracht hij menigeen tot rust.

Er zijn mensen die goed kunnen zingen en graag in de spotlight staan.

Anderen hebben vocalen, die horen daar ietwat vandaan.

Nu zijn er ook uitzonderingen, die beide rollen vervullen.

Emily Frantz is zo iemand die ’n prachtige stem kan onthullen.

Nu was er bij mij de gedachte dat engelen man zouden zijn,

maar als zij haar stem mij laat horen doorklinkt juist een heel ander sein.

Als men ’t heeft over vrouw’lijke eng’len wordt door hen vaak de harp veel bespeeld,

maar zelf zou ik graag de viool zien als ’t instrument dat hen is toebedeeld.

Toen Marlin en Frantz zich verbonden is iets zeldzaam moois ontstaan.

De muziek die zij samen maken leidt tot zielsrust maar soms ook een traan.

Zo is er nu 'Tides of a Teardrop', dat door titel al meeleven wekt

en het is meteen de eerste zin die de luist’raar het album intrekt.

Het beschrijven van je gevoelens is soms een heel goed medicijn.

En niets kan daarbij zo goed helpen als een gelukkig samenzijn.

Want zoals ooit een van de poëten schreef wat ied’reen weten moet:

“Als de liefde maar blijft winnen, dan komt het allemaal wel goed.”

(eerder geplaatst op MusicMeter op 26 januari 2019)