Random Prachtplaat #1 - Golden Ring (1976)

Er komt tegenwoordig zo veel muziek uit dat het een onmogelijke opgave is overal van op de hoogte te blijven. En van de vele muziek die er in de loop der jaren al is uitgebracht kun je gedurende je leven ook maar een klein deel ooit echt goed beluisteren. Nu is en blijft mijn voornaamste streven waarschijnlijk om hedendaagse prachtplaten te vinden die bij mij in de smaak vallen, maar het blijft een leuke aangelegenheid zo nu en dan een nieuw pareltje te vinden uit het verleden en daar eens aandachtig bij stil te staan. Het is het mooist om er een vinyluitgave van te beluisteren en bestuderen, maar ik ben ook zeker niet vies van een bevredigende zoektocht op een of andere streamingservice. Vandaag sta ik in elk geval graag stil bij George Jones & Tammy Wynette's 'Golden Ring'.

De artiest

Binnen de wereld van de countrymuziek zijn er weinig echtparen geweest die zoveel teweegbrachten als George Jones en Tammy Wynette. Jones werd geboren op 12 september 1931 in Saratoga, Texas en groeide op in Colmesneil, iets ten noorden ervan. Wynette zag het levenslicht op 5 mei 1942 en bracht haar jonge jaren door in Itawamba County, Mississippi. De twee ontmoetten elkaar eind jaren 60, in Nashville, Tennessee, de stad waarin ze allebei hun roem zochten binnen de country, het muziekgenre dat daar haar thuisbasis had en nog altijd heeft. 

De relatie die ze vervolgens aangingen ging niet altijd over rozen en eindigde niet zoals ze in het prille begin waarschijnlijk gehoopt hadden, maar hun samenzijn heeft behalve persoonlijke onenigheden ook een hoop moois opgeleverd waarvoor de buitenwereld hen nog altijd erg dankbaar mag zijn. Wie graag naar countrymuziek luistert kan immers zijn hart ophalen met veel van de platen die ze tezamen (of alleen) hebben uitgebracht. Wie daar niets mee heeft en zich interesseert in roddeltjes en/of graag een kijkje neemt in de privélevens van wereldsterren kan dan weer het nodige genot halen uit de verhalen die over hen de ronde doen en zich vergapen aan 'George & Tammy', de miniserie over hun turbulente jaren. 

De plaat

In 1976 werd 'Golden Ring' uitgebracht, zowel het album als de single met dezelfde naam (die als eerste nummer op de plaat terechtkwam). Een jaar voor het uitbrengen van het album waren Jones en Wynette na een huwelijk van een jaar of zes gescheiden en alle nummers hebben (al dan niet toevallig) betrekking op de liefde of het ontbreken daarvan. Geen van de twee staat volgens mij bekend als een veelschrijver, maar hoewel ze wel eens deelnamen aan het songwritersproces, is geen van de nummers op dit album door een van hen geschreven.

Het album werd opgenomen in (de) Columbia Recording Studios in Nashville en uitgegeven door Epic. De plaat werd geproduceerd door Billy Sherrill, Lou Bradley fungeerde als 'Engineer' en de achtergrondvocalen werden verzorgd door The Nashville Edition en The Young Country (nummer 1 en 4 van de A-kant). Bill Barnes was verantwoordelijk voor het albumdesign en de daarbij gebruikte foto's waren van de hand van Jim Marshall. 

A-kant

1. Golden Ring   -   3:01   -   B. Braddock, R. Van Hoy

2. Even the Bad Times Are Good   -   2:48   -   C. Pitts, C. Belew

3. Near You   -   2:21   -   F. Craig, K. Goell

4. Cryin' Time   -   2:41   -   B. Owens

5. I've Seen Better Days   -   3:41   -   R. Lane, D. Morrison

B-kant

1. Did You Ever?   -   2:05   -   B. Braddock

2. Tattletale Eyes   -   2:41   -   J. Emerson

3. I'll Be There (If You Ever Want Me)   -   1:55   -   R. Gabbard, R. Price

4. If You Don't, Somebody Else Will   -   1:55   -   J. Mathis, J. Fautheree, G. Hamilton

5. Keep the Change   -   2:54   -   B. Sherrill, C. Taylor, M. Fields

De sound

Op het eerste gehoor zou dit album prima een decennium eerder kunnen zijn uitgegeven. Een echte kenner ben ik (nog) niet, maar er lijkt weinig hoorbaar dat er op wijst dat dit halverwege de jaren 70 is opgenomen en uitgegeven. Er is een klassiek en haast nostalgisch geluid te horen dat evengoed gedurende de daaraan voorafgaande jaren 60 zou kunnen zijn gecreëerd. Of het in die jaren ook qua productie en muziekstijl nodig was om op een bepaalde manier met de tijd mee te gaan is me niet helemaal bekend, maar dat ze dicht bij zichzelf zijn gebleven en de muziek die ze in de jaren ervoor maakten, kan alleen maar worden toegejuicht als je het mij vraagt.

Rustigere en vrolijkere of vluchtigere nummers worden mooi met elkaar afgewisseld. Het album is kort, maar gevaar dat het wat inkakt is er altijd en dat werd met de gekozen nummers en bijbehorende muzikale begeleiding vakkundig vermeden. Zowel de A-kant als de B-kant kent een openingsnummer waarbij de samenzang optimaal uit de verf komt en nergens voelt de aanwezigheid van een van de stemmen geforceerd. Elk nummer klinkt alsof het als een duet bedoeld is en waar dat in sommige gevallen ook zo zal zijn geweest is in andere juist heel goed verbloemd dat het oorspronkelijk solonummers waren. 

De teksten

Het meest tot de verbeelding sprekende nummer is waarschijnlijk de succesvolle single waarmee het album wordt geopend en dat is mede te danken aan de mooi omschrijving van een gouden ring: "By itself it's just a cold metallic thing. Only love can make a golden wedding ring." Een ander hoogtepunt is de door Buck Owens geschreven Ray Charles-klassieker 'Cryin' Time': "I can tell by the way you hold me darlin', that it won't be long before it's cryin' time."

Het meest unieke staaltje tekstschrijven ging gemoeid met het nummer 'Did You Ever?'. Daarin wordt gespeeld met het idee dat de twee elkaar door en door kennen en niet zozeer elkaars zinnen afmaken maar wel antwoorden geven op vragen voordat deze volledig hoeven te worden gesteld. 

G: "Tammy, did you ever...?"

T: "Not so much that you could notice."

G: "Well, could you estimate how many...?" 

T: "Eight or nine."

enz., enz.

Erg betekenisvol worden de woorden uit dit nummer vanuit zichzelf niet, maar door de vorm is het op de een of andere manier toch een veelzeggend nummer. Als luisteraar vul je de onbenoemdheden vanzelf in en daardoor komt de boodschap toch over. En dat je in sommige nummers beter wel gewoon zonder al te vele poespas moet of kunt zeggen waar het op staat blijkt even later wel weer uit een van de andere nummers: "There ain't no chain strong enough to hold me. Ain't no breeze strong enough to slow me: I'll be there if you ever want me, by your side."

De conclusie

Prachtplaat.