Dichtneiging #31 - In memoriam

Met heimwee denk ik aan de open vlakte
waarop je op een doorsnee zomerdag
vanuit het niets mijn volle aandacht pakte.

Daar waar ik voor het eerst jouw passen zag
en lang naar je gedartel heb staan staren
bracht jij mijn ziel tot smelten met je lach.

Mijn bonkend hart kwam niet meer tot bedaren.
Verliefdheid steeg me danig naar de kop.
Je bracht een eind aan depressieve jaren.

Al raakte de relatie in het slop
en heb ik toen je hart nooit echt gestolen;
nog altijd duik je in gedachten op.

Ik voel ons zo weer daar al dansend dolen,
de takjes en het gras onder de zolen.

Reacties

Andere schrijfsels

Waylon - Time Jumper

De Man met de Hamer

Geweldig

Van Eerder & Elders #2 - The National Parks: America's Best Idea